Ponte Amerigo Vespucci
Stap het Piazza Ognissanti over tot aan de Arno en sla rechtsaf de Lungarno Amerigo Vespucci in. Volg de Arno tot aan de Ponte Amerigo Vespucci en stap over de brug.
Toegegeven, de Ponte Amerigo Vespucci is niet de meest charmante brug over de Arno, maar het is wel een fijne plek om even uit te rusten en de blik over de skyline van de stad te laten glijden. Vanaf de brug is vooral de toren van Palazzo Vecchio duidelijk zichtbaar en wie goed kijkt kan een glimp van de koepel opvangen.
Florence is geen stad van zeelui. Dat is niet verwonderlijk want de stad ligt niet aan zee en beschikte niet over een uitgebreide zeevloot zoals die van Genua of Venetië. En toch hebben de Florentijnen een niet onbelangrijke rol gespeeld in de grote ontdekkingsreizen van de 15de en de 16de eeuw. Een van haar inwoners, Paolo dal Pozzo Toscanelli, inspireerde Columbus om westwaarts over de Atlantische Oceaan naar Indië te varen en zo, onbedoeld, Amerika te ontdekken. Giovanni da Verrazzano verkende de oostkust van Noord-Amerika en deed daarbij als eerste westerling de baai van New York aan. En de naam van een derde Florentijn, de ontdekkingsreiziger Amerigo Vespucci, zal waarschijnlijk langer voortleven dan die van om het even welke Florentijnse kunstenaar, inclusief Da Vinci en Michelangelo, omdat hij de gigantische eer heeft gehad dat twee continenten – Zuid- en Noord-Amerika – naar hem werden genoemd, de enige continenten op aarde trouwens die de naam dragen van een sterveling. Groter kan de waardering voor iemands prestaties niet zijn, waarbij wel moet vermeld worden dat deze immense eer niet in verhouding staat tot Amerigo’s verdiensten want het was niet hij maar Columbus die als eerste voet aan wal zette in Amerika.
Amerigo’s voorvaderen, de Vespucci, waren een familie van arme immigranten uit Peretola, een dorp in de buurt van Florence. De eerste Vespucci die in Florence arriveerden waren wijnhandelaars, in die tijd geen hoog aangeschreven beroep. Maar Simone Vespucci, Amerigo’s voorvader, sloeg een ander carrièrepad in. Hij koos voor een loopbaan als zijdefabrikant, werkte zich gestaag op en vergaarde rijkdom. Simones nakomelingen werkten naarstig verder in zijn voetsporen en verbonden zich bovendien aan de juiste politieke familie, de Medici. Het gevolg was dat de Vespucci vanaf 1443 geregeld in de Signoria zetelden en er in 1447 zelfs een van hen als gonfaloniere werd uitgeloot, een prestatie die de van oorsprong arme immigranten op de hoogste sociale trede brachten.
De hoogconjunctuur bleef echter niet duren voor de Vespucci. Een eeuw later was Amerigo Vespucci’s vader teruggevallen tot het bescheiden niveau van notaris. Maar dankzij de goede historische banden van de familie met de Medici kreeg Amerigo de kans voor hen te werken. Tijdens zijn handelsreizen voor de Medici kwam hij in contact met zeelui, besloot zelf carrière te maken als ontdekkingsreiziger en reisde af naar Amerika. Aanvankelijk ging hij ervan uit dat de gebieden die Columbus had bereikt Azië waren, maar tijdens een van zijn volgende reizen raakte hij ervan overtuigd dat het om een ‘mundus novus’ ging. Hij beschreef zijn ervaringen over deze nieuwe wereld in brieven die gepubliceerd en wijdverspreid werden dankzij de wonderen van de recent ontwikkelde boekdrukkunst, met als onverwacht resultaat dat een Duitse cartograaf, Martin Waldseemüller, besloot het nieuw ontdekte continent naar hem te noemen, Amerigo Vespucci, een nakomeling van arme Florentijnse immigranten. Vierhonderd jaar na zijn dood vonden de Florentijnen dat hun held nog niet genoeg eer was toebedeeld en noemden daarom deze moderne brug naar hem.